Siz ne olduğunuzu düşünüyorsanız..,o’sunuz!

Hiç dikkat ettiniz mi..? Kişiler karşılaştıkları kişilere farklı farklı davranış gösterirler. Bazılarına saygılı ve mesafeli, bazılarına samimi, bazılarına önemli, bazılarına da önemsizmiş gibi, bazılarının söylediklerini dikkate alır, bazılarınınkini ise aldırış bile etmezler. Örnekleri çoğaltabiliriz. İzleyin ve daha yakından gözlemleyin. En saygı duyulanın en başarılı olan olduğunu görmemiz pek uzun sürmez. Böyle davranmamızın sebebi nedir sizce? Tek kelime ile açıklanabilir; Düşünce. Böyle olmasını sağlayan düşünmedir. Diğer kişiler bizde, biz kendimizde ne görüyorsak onu görür. Hangi yaklaşıma layık olduğumuzu hissediyorsak ve düşünüyorsak, çevremizdekiler bizi ona layık görür ve davranırlar. Böyle olmasını sağlayan düşünmedir. Çünkü düşünme, davranışlarımızı düzenler ve karşı algıya bir ayna tutar. Kendini önemli görmeyen veya önemsemeyen kişi, karşı algı içinde önemli biri değildir. Düşünme biçimimiz, hareket biçimimizi, hareket biçimimiz ise, çevremizdekilerin bize verecekleri tepkiyi belirler. Özel yaşamımızda, işimizde ve çevremizde saygı görmek ve de önemsenmek istiyorsak, öyle olduğumuzu hissetmeliyiz ve düşünmeliyiz. O halde, düşüncelerimiz fiziksel görüntümüzün bir ürünü olarak ilk önce, giyimimize ve dış görüntümüze yansımalıdır. Giyim ve imajı cesaretinizi arttırmak, güven duygusu yaratmak için bir araç olarak kullanın. Çünkü fiziksel görüntümüz, ruhsal ve zihinsel görüntümüzü etkiler. Başkalarının bizi algılamasında önemli rol oynar. Görüntümüz bizimle konuşur. Ama en önemlisi, başkalarıyla da konuşur. İşimizin önemli olduğunu düşünürsek, işimiz de bizim önemli olduğunu düşünür. İşimize olan saygımız, performansımızı, performansımız ise, başarımızı sağlar. İşimize olan yaklaşımımız, birlikte çalıştığımız ekip arkadaşlarımızın da bize ve işimize yaklaşımını belirler. Ama tüm bunları yaparken,  düşüncelerimizin içine coşkuyu koymayı unutmayalım. Düşüncemizde coşku olursa, eylem ve davranışlarımız da coşkulu olacaktır. Coşkulu ve olumlu düşüncelerimizi yaşamımızın her anında olmasını sağlayalım ki, sıradan “yarı ölü” insanlar olmayalım. Düşüncelerimizin haklılığını savunalım ama haklı olduğumuzu göstermeye çaba göstermeyelim. Çünkü kişiler, düşüncelerinin sonucu olan tutum ve davranışlarını haklı göstermeye çalıştıkça ve her şeyin en iyisini yapılmasına inandıkça, iyi olanı bulamazlar. Shakespear, Kral Lear eserinde şöyle der; “en iyiyi bulmak sevdasıyla, iyiyi elinizden kaçırıyorsunuz” Evet, maalesef daha iyi, iyinin düşmanıdır. Bu nedenle “olumlu” düşünmek, yenilikleri keşfetmek ve çevremizde “dost” insan biriktirmek, olumlu düşünmekle başlar. Olumlu düşünürseniz, mutlu yaşayacaksınız. Mutlu olursanız, arkadaşlıkta ve saygıda mutlu olacaksınız.

AMAÇ MI..? HEDEF Mİ?

 

Hedef mi amacımızı gerçekleştiren? Amaç mı hedefi anlamlı yapan? Aslında, her ikisi olmadan tek başına bir değer katmaz ulaşmak isteyene. İkiz kardeş gibidirler. Amaçlarımız için hedefe varmak isteriz. Hedefe

ulaşmayı, onu arzu etmeyi, ona kavuşmayı, amaçlarımız motive eder ve bizi o noktaya iter. Amaç, hedefe neden ulaşmak istediğimizin cevabıdır. Amaç, hedef için anlamlıdır, hedef ise, amacın gerçekleşmesidir. Hedefimizi gerçekleştirmemiz ise, kendimizi gerçekleştirmemiz, var olmamızdır. Tüm bu Amaç-Hedef ilişkisinin ana faktörü ise, heyecandır, coşkudur. Heyecan ve coşkumuz olmasa, hedefe giden yolda önümüze çıkan engel ve zorlukları aşamayız. Gücümüzü son noktasına kadar kullanamayız. Ruhsal yıpranmalarımızı tamir edemeyiz. Ama, heyecan ve coşkumuzu da iyi yönetmemiz gerekir. "Çünkü heyecan ve coşku su buharı gibidir. Uçmasına müsaade etmediğimiz zaman güce dönüşür". Düşüncelerimizdir hedeflerimizi var eden ama, cesaretimizdir yola çıkmamızı sağlayan. En önemlisi de, amaç ve hedeflerimize odaklanmaktır başarımızı sağlayan. Yürümek için ilk adımı atmak şarttır. "Saçımızı tararken, saçımızdan başka bir şey düşünmeyelim" İran yapımı "Cennetin Çocukları" amaçla hedef ilişkisini ve motivasyon mucizesini ne güzel anlatır. Kız ve erkek iki küçük kardeşin dramatik yaşam öyküsünde, sade ve temiz kurguyla yansıtılmış iyi bir örnektir.

“O halde, amaçlarımız için, hedeflerimize ulaşalım.”

ÇARESİZLİK SON ÇARE(Mİ)DİR!

Bir an düşünelim..,elimizdeki tüm imkanların yok olduğunu ve sadece önümüzde tek bir seçeneğimizin kaldığını. Yapabileceklerimizin sınırlı, sadece kendi bilgi, deneyim ve becerilerimizi kullanarak, bu "tek" seçeneği başarı ile tamamlamak olduğunu. Bu durumda bu son şansı nasıl kullanırdık? Onu başarabilmek için, ruhsal ve fiziksel gücümüzün sınırlarını ne kadar zorlardık. İşte bu çaresizlik, daha önce var olan fakat sıradanlıktan ve olağanlıktan görmezden gelerek fark etmediğimiz imkanlarımızın değerlerini görmemizi sağlar. Bize sunulan bu kıymetlerin değerini ve varlığını anlamaya olanak verir. Yaşamımız boyunca hiç zorluk çekmeden ve de hiç çaba sarf etmeden aldığımız "tek" bir nefesi, çok kısa bir an için alamadığımızı düşünelim. Ne yapardık..?Tüm benliğimizle çözüm ve çareler arardık. İşte bu çaresizlik, son çareyi aramamıza ve onu bulduğumuzda da en iyi sonucu elde etmemiz için, tüm benliğimizle ona odaklanmamıza zorlardı. Örnekleri istediğimiz gibi çoğaltabiliriz. Tek başımıza ıssız ve karlı kaplı bir ormanda, bütün teknik imkanlardan yoksun bir şekilde mahsur kaldığımızda, ne yaparız? Her yer karla kaplı, yön duygumuzu yitirmişiz ve donmak üzereyiz. İlk önceliğimiz, ısınmak ve bunun için ateş yakmak. Cebimizdeki kibrit kutusunda "son bir kibrit çöpü" var. Topladığımız çalı-çırpıyı ısınmak ve hayatta kalmak için yakmak zorundayız. Tek seçenek ve şansımız bu son kibrit çöpü. Normal zamanda hiç mi, hiç önemsemediğimiz bu kibrit çöpüne hayatta kalmamızın bağlı olduğunu bilmek...Bizim için ne kadar zor bir durum değil mi? Elimizde ki bu tek şansı doğru kullanmak için ne kadar dikkatli ve özenli, aynı zamanda bilgi, deneyim ve de becerilerimizi ilk defa öğreniyormuş gibi odaklanarak kullanmak isteriz? İşte, elimizde farkında olmadan, kıymetini bilmeyerek kullandığımız tüm fırsat ve imkanları da "son çare gibi" özenli, dikkatli ve başarma arzusu ile koruyalım. Onların avucumuzdan uçup gitmemeleri için, bir mücevher gibi kıymetini bilelim.Hayatımızı,çevremizi,işimizi ailemizi, dostlarımızı ve var olan imkanlarımızın kıymetini bilelim. Yaptığımız her işi,ilk defa yapıyormuş gibi özenle, dikkatlice, odaklanarak, yeniden bilgilenerek, kendimizi geliştirerek ve sahiplenerek yapalım.

 

"Böyle olduğunda, başarılı olmayız...Başarılı kalırız."

SEN KİM OLDUĞUNU ZANNEDİYORSUN?

Her gün yüzlerce kişi görürüz çevremizde. Ne görürüz, nasıl algılarız, onlarla ilişkilerimizi neye göre değerlendiririz? Saygılı, dürüst, mesafeli, önemli, önemsiz, bakımlı, bakımsız, öfkeli, stresli, neşeli, önemseyen, önemse(n)meyen...Tüm bu algılarımızı yöneten ne ?Tabii ki sensin! Senin düşüncelerin. Sen ne olduğunu düşünüyorsan o'sun. Düşüncelerimiz, tutum ve davranışlarımızın aynasıdır.Aynaya baktığında ne görüyorsun? Ne görüyorsan o'sun.Düşüncelerimiz bizimle konuşur.., ama  aynı zamanda ve en önemlisi de çevremizle konuşur. İmajımız, kişisel algıla(n)mamızdır. İmajımızı iyi yönetebiliyor muyuz? Düşüncelerimiz, imajımıza, davranışlarımıza ve fiziksel görüntümüze yansır. Çevremiz bizi bu algıyla değerlendirir. Oluşan bu algı da, olumlu veya olumsuz olarak yine bize geri döner. "Düşüncelerini yönet, çevrende birinci sınıf ol. "Kendine değer ver, çevrende sana değer versin. Ne bekliyorsan, onu ver.

BAŞARI NE KADAR DEĞERLİ ?

Başarılı olmak mı kazanılan..? Başarılı kalmak mı başarıyı değerli kılan? Başarı kelimesinin anlam karşılığı, kazanılan, elde edilen, hedefin gerçekleşmesidir.Başarı kelimesini tek bir tanımda anlamlandırmak, sanırım bu sihirli kelimeye haksızlık olacaktır. Aslında bu "ışıltılı" kelimeyi "akıl büyütecimiz" ile yakınlaştırıp, "zihin merceğimizi" netleştirdiğimizde gerçek anlamı ortaya çıkar. Başarı " iki" heceli muhteşem bir kelime. Birinci hece;Hedef,zirve,kazanılan,varış noktası, zafer, liderlik. İkinci hece ise; Azim, çalışkanlık, titizlik, sabır, sorumluluk, coşku, heyecan. Bu iki hece içinde barındırdığı anlamda yüceltir, parlatır kelimeyi.Peki,başarılı olmak için ne "Fedakarlık" yapıyoruz? Fedakar..;Bu kelimede iki heceli. Birinci hece;vazgeçtiklerimiz,feda ettklerimiz,terk ettiklerimizin...İkinci hece ise; Başarımızın değeri.Elde ettiğimiz başarı(lar), ikinci hece kadar değerlidir.Başarıyı içimizde hazırlar, geliştirir, olgunlaştırır, Motivasyonun gücüyle dışımızda gerçekleştiririz. Kimimiz "Başarımızla" övünürüz. Kimimiz "başkasının başarılarıyla" avunuruz.Kimimiz, "Başarısızlıklarımızla" dövünürüz. O halde, hepimiz kendi içimizde bir zaman yolcuğuna çıkalım,başarı(larıları)mıza,başarısız(lıkları)mıza bakalım ve değerlendirelim. Başarı(ları)mız ne kadar değerli?